Η λέξη «αγάπη»
(ως καταχρηστική περιγραφή
χαλκευμένων συναισθημάτων)
θα έπρεπε να σημαίνει
την κίνηση της αυτόφωρης διαδικασίας
και την αυτεπάγγελτη ποινική δίωξη του δράστη
(με το στόμα σε χειροπέδες
και τα χείλη δεμένα πισθάγκωνα)
έστω κι αν πρόκειται
για ένα γλυκό δράστη
τρυφερού ερωτικού εγκλήματος
Greek poet 
Χμ… θαρρώ πως αρχίζουν να σ’ επηρεάζουν οι ποιητές «μου» της Διαγωνίου (Ιωάννου, Χριστιανόπουλος, Ασλάνογλου και οι απόγονοί τους). 🙂
Καλό σημάδι αυτό!
Εγώ δεν είμαι παρά ένας χομπίστας. Εκείνοι είναι Ποιητές.
Μόνο που δεν είναι πάντα χαλκευμένα τα συναισθήματα. Μερικές φορές φταίει η τρικυμία στο μυαλό και στην ψυχή αυτού που αγαπάει, η οποία – φευ – μπορεί να μην κοπάσει ποτέ, βέβαια. 🙂
Αχ αυτά τα χόμπι μας. :-))
Σταύρος Σταυρόπουλος, Τι γίνονται οι λέξεις όταν μεγαλώνουν, εκδ. Ελληνικά Γράμματα, 2008